- μονοκράτορας
- και μονοκράτωρ, ο (Μ μονοκράτωρ, -ορος)απόλυτος κυρίαρχος, μονάρχηςμσν.ανώτατος διοικητής.[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + -κράτωρ (< κράτος), πρβλ. μεγαλο-κράτωρ.].
Dictionary of Greek. 2013.
μονοκράτορας
Look at other dictionaries:
μονοκράτορας — ο ο απόλυτος κυρίαρχος, ο μονάρχης: Έγινε μονοκράτορας στο βασίλειο αφού δολοφόνησε τον αδερφό του … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μονοκράτωρ — ο (Μ μονοκράτωρ, ορος) βλ. μονοκράτορας … Dictionary of Greek
μονοκρατής — μονοκρατής, ές (Μ) μονοκράτορας, μονάρχης. [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + κρατής (< κράτος), πρβλ. μεγαλο κρατής] … Dictionary of Greek
μονοκρατορεύω — (Μ) [μονοκράτωρ] είμαι μονοκράτορας … Dictionary of Greek
μονοκρατορώ — (Μ μονοκρατορῶ, έω) [μονοκράτωρ] είμαι μονοκράτορας … Dictionary of Greek
μονοκρατώ — μονοκρατῶ, έω (Μ) [μονοκρατής] 1. είμαι ή γίνομαι μονοκράτορας, μονάρχης 2. έχω απόλυτη κυριαρχία σε κάτι … Dictionary of Greek
Καρλομάνος — (Carloman). Όνομα Ευρωπαίων ηγεμόνων του Μεσαίωνα. 1. Κ. (715 – Βιέννη 754). Βασιλιάς των Φράγκων (741 747). Γιος του Καρόλου Μαρτέλου, διαδέχθηκε τον πατέρα του και συμβασίλευσε με τον αδελφό του, Πεπίνο τον Βραχύ. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας … Dictionary of Greek
Κώνστας — Όνομα δύο αυτοκρατόρων του Δυτικού και του Ανατολικού (Βυζάντιο) κράτους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. 1. Κ. Α’ (Flavius Julius Constans, 323 – 350). Αυτοκράτορας του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους (337 350). Ήταν ο μικρότερος γιος του Μεγάλου… … Dictionary of Greek
